SZAMANIZM część 1

Nikt nie może powiedzieć w jakich czasach pojawił się szamanizm, a właściwie kiedy przyszedł na Świat pierwszy szaman. To wydarzenie utonęło w głębi czasu. Chociaż istnieje mnóstwo mitów na ten temat, czas mityczny ma oczywiście swój hipotetyczny punkt odniesienia. Według danych paleontologów już w neolicie zauważono praktykowanie szamanizmu. Niektórzy błędnie uważają szamanizm za religie, osobiście nie zgadzam się z taką etykietą szamanizmu. Szaman nie jest zainteresowany by inni wierzyli w to co on. Szaman inaczej wyczuwa i widzi ten Świat, on już znalazł to co szukał, współdziała z Duchami Wszechświata, szanując każdą energie, żyjąc zgodnie z prawami przyrody. Czy każdy może być szamanem? Ze wszystkich do tej pory wiadomych mi źródeł, wynika że szamanem trzeba się urodzić. Szamański dar przekazuje się w spadku po przodkach. Szamański dar ma progi wiekowe, również istnieje przekonanie że szamani mają znaki szczególne, a mianowicie sześć palców lub znamię. Początkiem szamańskiego daru , może być choroba szamańska, co często przypomina chorobę psychiczną. W narodach gdzie szamanizm jest praktykowany, osobę u której wystąpiła choroba szamańska, nie zamyka się w psychiatryku, tylko zostawia się w odosobnieniu. Najczęściej świeżo upieczony szaman opuszczał wioskę i wyruszał do lasu. Tak w lesie szaman obcował z Duchami przyrody i w samotności mógł spędzić nawet do czterech lat. Im więcej czasu szaman był odosobniony tym bardziej rosła jego szamańska siła. Mówiono że to duchy sprawdzają szamana.